Vlak voor onze eindejaarsbijeenkomst in Utopia op Zaterdag 16 december 2023 had Rutger Lievens van Het Laatste Nieuws een vraaggesprek met Luckas Vander Taelen en Michel De Wolf. foto: © Swirko

Enkele citaten:

Het einde van het jaar nadert en dan verzamelt het Louis Paul Boongenootschap voor de jaarlijkse Boonmaaltijd, maar wie was die Aalsterse volksmens die dikke boeken schreef? En zou hij echt de Nobelprijs gewonnen hebben mocht hij niet plots gestorven zijn? Wij vroegen het aan Luckas Vander Taelen (65) en Michel De Wolf (63) van het Boongenootschap.

“Ik ben nog altijd gefascineerd door het personage van Louis Paul Boon”, zegt Vander Taelen. “Als je ziet hoe hij geleefd heeft en wanneer die schreef. Hij schreef eigenlijk altijd. Veel ‘s nachts. Hij reed ‘s ochtends met de trein naar de krantenredactie in Gent of Brussel. Na het schrijfwerk voor de krant ging hij naar huis, at hij een goede, voedzame maaltijd bereid door zijn vrouw Jeanneke, met de nodige drank erbij. Dan begon hij weer te schrijven.”

De jongere generaties in contact brengen met Boon, is dé uitdaging van het Louis Paul Boongenootschap. “De uitdaging is dubbel. De huidige jonge generatie, mensen tussen 20 en 30 jaar oud, leest niet meer. Ik heb dertig jaar lesgegeven en heb de evolutie gezien. In mijn tijd aan de universiteit lazen we drie kranten per dag, boeken en tijdschriften. De laatste tien jaar hebben studenten nooit een krant in hun handen in de cafetaria. Geen Humo, geen Knack. Een boek is hoogst uitzonderlijk, alles gaat via de iphone. Dus de vraag is: hoe kunnen de jongere generaties aansluiting vinden bij het werk van een dode schrijver? Wij hebben nog geluk met Boon, omdat zijn werk geactualiseerd is door de film en musical Daens. Daardoor bestaat hij nog altijd. Hij is niet onbekend. Al mijn filmstudenten kennen Hitchcock dankzij The Birds. Bij Boon is dat Daens.”

Louis Paul Boon schreef over de mensen die hij ontmoette, en zijn boeken staan vol met personages en locaties die refereren naar Aalst. “Louis Paul Boon is Aalst. Zijn werk staat volledig in het teken van Aalst. Alles, of het nu Mieke Maaike is of Het Geuzenboek. Alles gaat over Aalst, maar tegelijk is het universeel”, zegt Michel De Wolf. “Boon was een heel volkse man. Ik heb ook enkele keren Louis Paul Boon ontmoet. Mijn vader zat in zijn vriendenkring, als socialist. In café Dirk Martens spraken ze vaak af op zaterdagochtend: Marc Galle, Bert Van Hoorick, Gracienne Van Nieuwenborgh, Karel Baert, Boon en anderen. In Aalst had je de liberale toneelkring Taal en Vrijheid, de katholieke Catharinisten en ook de socialistische toneelgroep. Boon speelde daar mee als figurant. Ik heb hem eens als figurant gezien in het toneelstuk Het gezin van Pamel, als postbode. Nadien gingen ze samen iets drinken op café.”

Het klopt dat Aalst bijna een Nobelprijswinnaar had. “In 1979 hing het in de lucht dat hij genomineerd was voor de Nobelprijs. Boon zelf werd daar enorm zenuwachtig van. Niet omdat hij bekroond ging worden, maar omdat hij de prijs zou moeten in ontvangst nemen, in smoking. Vooral dat hij dan iets zou moeten zeggen in het Engels. Hij sprak wel Frans, maar nauwelijks Engels. Ik kan me voorstellen dat hij tegen zijn Jeanneke zei: ‘Jeanneken, ik moen diene prois nie emme ze’”, vertelt Luckas Vander Taelen. “Het einde van zijn leven is zoals het einde van een roman. Louis en Jeanneke krijgen een telefoon van de Zweedse ambassade en ze worden gevraagd om naar daar te komen de volgende dag. Eigenlijk weten ze op dat moment dat Boon de Nobelprijs krijgt. Als ze u bellen van de ambassade is dat niet om te zeggen dat ze uw boeken hebben gelezen, maar om te zeggen dat je de Nobelprijs gaat krijgen. Dus gaat Jeanneke naar de coiffeur, ze wil er goed uitzien de volgende dag in de ambassade. Ze komt terug thuis, belt aan, maar Louis komt niet opendoen. Waarom niet? Boon ligt dood, op zijn schrijftafel.”

Dit artikel verscheen in Het Laatste Nieuws op 8 december 2023. In de papieren krant kreeg het de titel ‘Boonmaaltijd moet werk Louis Paul Boon opnieuw op de kaart zetten’ Online is de titel: Louis Paul Boon en de Nobelprijs: “Hij moest de volgende dag naar de Zweedse ambassade, maar stierf aan zijn schrijverstafel”

Toegang tot het volledige HLN-artikel online is exclusief voor abonnees