Bestuur

Hij heeft iets met Vlaanderen, wat is niet helemaal duidelijk. Hij is op 14 februari 1946 geboren in Beek en woonde geruime tijd in Sittard, waar een kleine groep mensen nog altijd betreurt dat Sittard nu geen Vlaamse stad is.

Hij studeerde filosofie en theologie in Nijmegen, afgestudeerd bij de Vlaming prof. dr. E. Schillebeeckx. Na docent te zijn geweest in het middelbaar onderwijs en aan de Tilburgse Universiteit werd hij wethouder van Tilburg, waarna hij in 3 gemeenten burgemeester en in 6 gemeenten waarnemend burgemeester was. Kortom een bestuurlijke interimmer. O.a. 3 jaar waarnemend burgemeester in Vlissingen, van waaruit vele contacten werden gelegd met Antwerpen, Gent, Brugge en Oostende. Na vele omzwervingen is hij weer terug in Tilburg. Hij was jarenlang voorzitter van het door Bert Vanheste opgerichte Vlaams Cultureel Kwartier te Nijmegen dat enkele jaren geleden zijn werkzaamheden beëindigde en onderhoudt goede contacten met de Vlaamse Vertegenwoordiging in Den Haag.

Wim is van kort na de oprichting lid van het genootschap en al weer vele jaren bestuurslid. Hij is geen Boonkenner, maar een Boonliefhebber en dat zal wel zo blijven. Belangrijkste opdracht: Boon niet laten wegzakken in het moeras van grote, maar niet meer gelezen schrijvers.

Studeerde kunstgeschiedenis en oudheidkunde aan de universiteit van Gent (1985). Was van 1986-1990 waarnemend conservator van het Daensmuseum en het Archief van de Sociale Strijd in Aalst. Luc is in het dagelijks leven conservator van het Stedelijk Museum in Aalst. Hij was van 1989-2005 secretaris van het Priester Daens Fonds en is hiervan sinds 2005 archivaris. Hij is tevens secretaris vzw van het Documentatiecentrum en Archief voor Daensisme en hedendaagse geschiedenis van de Denderstreek.

Precies 40 jaar (en 5 dagen) na de geboorte van Louis Paul Boon begon hij zijn leven in Leiden, waar zijn eerste baan ten stadhuize een levenslange liefde voor die stad opleverde.

Leiden, waar hij ontdekte dat zijn meeste voorouders uit het zuiden kwamen: Frans Vlaanderen, de Westhoek en omgeving Luik. In dezelfde plaats vatte hij op de HBS liefde voor literatuur, poëzie en geschiedenis op. Hoewel hij al sinds 1974 in Amsterdam woont, bleef hij zijn geboortestad trouw. Is al jaren vrijwilliger bij de Historische Vereniging Oud Leiden, zowel bij de Beeldbank als bij De Stem van Leiden, de oral history werkgroep waarvan hij een van de oprichters is.

Was na de geboorte van zijn twee zoons in 1989 en 1992 zorgvader. Daarnaast was hij vrijwilliger op de diverse scholen van zijn kinderen, bij de atletiekvereniging en bij zomerkampen.

Is sinds 1983 samen met Anneke. Bezoeken vaak steden in Nederland en België (vooral musea en kroegen) en sinds 2012 ook in Engeland waar hun jongste zoon woont (wordt Schotland).  Met een voorkeur voor klimmen en dalen wandelen ze ook graag in deze drie landen. Ze genieten van twee kleindochters en twee kleinzoons.

Kookt internationaal met veel plezier, is vaak in zijn tuin met bloemen en kruiden in de weer, leest heel veel, bezoekt poëziebijeenkomsten en tracht bij tijd en wijle de studie Cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit voort te zetten.

Hij houdt van Boon vanwege zijn mededogen met de mens, zijn humor, zijn taal, zijn vernieuwing van de literatuur en zijn veelzijdigheid. Louis Paul Boon, de schrijver die voor hem, soms na het lezen van één zin. een sombere dag kan laten stralen.

Geboren in 1964, het jaar van het nieuwe onkruid. Volgde de opleiding tot bibliothecaris-documentalist in Den Haag en is sinds jaar en dag in dit beroep werkzaam in een technische bedrijfsomgeving waar dit de meer tot de huidige verbeelding sprekende titel van informatiespecialist heeft gekregen.

Groot liefhebber van zowel het lezen als het verzamelen van boeken, waarbij Louis Paul Boon in een steeds groeiende belangstelling heeft gestaan. Gaat ook graag naar concerten en tentoonstellingen, houdt van uit eten gaan en laat zich graag verrassen door de liefhebberijen van anderen en de daarmee gepaard gaande verbreding van het gezichtsveld.

Verantwoordelijk voor de redactie van de Boonberichten en het beheer van de website. De interesse in het zeer uiteenlopende werk van Boon leidt af en toe tot wat diepgravender stukken in onze Boonberichten.

Geboren en getogen in Aalst. Zij studeerde Bibliotheconomie en werkte tot de pensioenleeftijd als documentaliste.

Lezen is haar passie. Zij is als Boon-fan verzamelaar van zowel zijn literaire werk als zijn sculpturen en plastisch werk.

Erna is geïnteresseerd in Boon-publicaties alsmede publicaties en activiteiten over en in de stad Aalst.

Als 14/15 jarige in plaats van op school te zitten alleen met de trein naar Aalst gereisd om daar een in de bibliotheek zelf voorbereide  Boon-wandeling te maken: eigenlijk was alles verkeerd. Spijbelen, zonder kaartje in de trein en zonder professionele gids Boon proberen te volgen. Maar mijn liefde voor literatuur en voor Louis Paul Boon in het bijzonder was toen al zo overheersend dat ik niet anders wilde. Die Boon fascineerde mij destijds reeds als een kunstenaar die doet wat hij meende te moeten doen zonder mooi geplaveide wegen te bewandelen. Die fascinatie is in de vele jaren daarna alleen nog maar toegenomen. Een uiterst veelzijdig schrijvers-oeuvre, beeldende kunst en een interessant leven.

Na een internationaal zakelijk leven met ups en downs heb ik sinds 2022 eindelijk tijd te werken voor het Louis Paul Boon Genootschap. Ideeën, creativiteit en volharding zijn de bouwstenen waarmee ik  het genootschap zal bijstaan. Mijn ambities zijn groot. Mijn handen jeuken.

Geboren 23 10 1942 in Simpelveld, op het toenmalige hoogste punt van Nederland, de Huls – Vrouwenheide, 218 meter plus NAP. Hij deed het ULO, werd Schrijver ter Inspectie van ’s Rijksbelastingen te Heerlen, moest twee jaar als gemeen soldaat in dienst, verloor de oorlog in Nederlands Nieuw Guinea (niet door mijn schuld), volgde in Nijmegen bij de Academie De Kopse Hof de opleiding voor Jeugdvorming en Volksontwikkeling en werd daarna als club- en buurthuisleider losgelaten tot heilzame pacificatie van de Haagse Schilderswijk, overigens zonder veel resultaat, werd vormingswerker in het legioen der Workende Jengeren om na enige jaren (in 1971)) over te stappen naar de opleiding van vormingswerkers bij de huidige Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN). Tussen 1982 en 2007 namen de onderwijsactiviteiten af om in toenemende mate plaats te maken voor het syndicale werk in het onderwijs als lid van het hoofdbestuur van de Algemene Onderwijsbond (AOb).

Vanaf 1988 werd hij tot voltijds internationaal secretaris van de deze FNV-bond benoemd. In 2007 met pensioen gestuurd waarna hij zich inzette voor de opbouw van het Vlaams Cultureel Kwartier in Nijmegen. Na tien jaar ging het VCK ter ziele wegens gebrek aan geld. Nu slijt hij zijn dagen bij het Poëziecentrum Nederland (PcN) in Nijmegen als documentalist van het werk van Vlaamse, Nederlandse, Caribische, Surinaamse, en Zuid-Afrikaanse dichters – inclusief die uit Moresnet.

Wanneer hij lid is geworden van het Genootschap weet hij niet meer. Wel dat hij in 1990 lid werd van het bestuur en in 1992 secretaris. In 2000 werd hij als opvolger van Karel Baert benoemd tot voorzitter. In 2006 werd hij weer secretaris. In 2019 vond hij zijn bestuurlijk leven voltooid en nam ontslag als bestuurder.

Officieel afgetreden als secretaris van het Genootschap, is hij blijvend betrokken bij het bestuur en is hij verantwoordelijk voor de werking van de Stichting Isengrimus en daarmee verantwoordelijk voor de productie van de Boontjes.